نکات مهم برای خرید خنک کننده بادی؛ ایر کولر برای چه پردازنده‌هایی مناسب است؟

اگرچه بسیاری از کاربران تحت تأثیر توصیه‌های غیرتخصصی یا تبلیغات به سراغ واترکولینگ می‌روند، اما بررسی‌های دقیق‌تر حاکی از آن است که در بیشتر موارد یک خنک‌کننده بادی مناسب، پاسخ‌گوی نیازهایشان خواهد بود. در این مقاله شرح داده‌ایم که ایرکولر برای چه پردازنده‌ها و کاربری‌هایی مناسب است، چه معیارهایی باید پیش از خرید خنک‌کننده بادی در نظر گرفته شود و چگونه می‌توان با خنک‌کننده مناسب، به عملکردی پایدار دست یافت.

خنک‌کننده بادی یا واتر کولر؛ مسئله این است!

یکی از پرسش‌های اساسی هنگام انتخاب خنک‌کننده پردازنده، تشخیص میزان نیاز واقعی سیستم به توان دفع حرارت است. انتخاب میان انواع ایر کولینگ برای پردازنده، یا حتی تصمیم‌گیری در خصوص جایگزینی آن با خنک‌کننده‌های مایع، در درجه اول به نوع کاربری و میزان بار پردازشی پردازنده بستگی دارد، نه صرفاً برند، ظاهر یا توصیه‌های عمومی.

در سال‌های اخیر، ذهنیت بسیاری از کاربران به‌ویژه هنگام اسمبل یک سیستم جدید، به این سمت هدایت شده که استفاده از واترکولر یا خنک‌کننده مایع، یک الزام برای دستیابی به عملکرد پایدار و کامل پردازنده محسوب می‌شود. این تصور غالب، معمولاً نه بر پایه تجربه فنی، بلکه تحت‌ تأثیر تبلیغات، توصیه فروشندگان یا بازنشر اطلاعات نادرست در فضای مجازی شکل گرفته است.

واقعیت این است که برای بخش قابل توجهی از کاربران از جمله گیمرهای عادی، کاربران روزمره و تولیدکنندگان محتوای نیمه‌حرفه‌ای، استفاده از یک خنک‌کننده بادی CPU مناسب، کاملاً کفایت کرده و نیازی به پرداخت هزینه اضافی برای خرید واترکولر نیست.

با این حال، مشکل اصلی زمانی ایجاد می‌شود که انتخاب ایرکولر بدون توجه به معیارهای فنی صورت گیرد. پارامترهایی نظیر توان دفع حرارت (TDP)، ابعاد فیزیکی، سازگاری با کیس و سوکت مادربرد، عواملی تعیین‌کننده در کارایی واقعی خنک‌کننده هستند.

مفهوم TDP؛ کلید اصلی ماجرا

یکی از مفاهیم کلیدی در ارزیابی عملکرد حرارتی پردازنده‌ها، توان طراحی حرارتی یا TDP است. TDP نشان‌دهنده میزان گرمایی است (برحسب وات) که یک پردازنده در شرایط بار کاری استاندارد و پایه تولید می‌کند و باید توسط سیستم خنک‌کننده دفع شود تا دمای پردازنده در حد ایمن باقی بماند. این عدد، مقدار گرمایی است که برحسب وات اعلام می‌شود و معمولاً پایه طراحی سیستم‌های خنک‌کننده و کیس‌ها قرار می‌گیرد.

اگرچه برخی سازندگان ممکن است TDP را بر اساس تعاریف متفاوتی محاسبه کنند، اما در اصل، هدف از اعلام این مقدار، ارائه یک شاخص حرارتی برای تضمین پایداری عملکرد پردازنده در محدوده دمای ایمن است. به عبارت دیگر، TDP مشخص می‌کند که یک پردازنده در حین انجام وظایف معمول در شرایط عادی، چقدر گرما تولید می‌کند و خنک‌کننده شما باید حداقل همین میزان گرما را از آن دور کند.

بنابراین TDP را باید یک شاخص «حداقلی» دانست و در انتخاب کولر، حدود 30 تا 50 درصد بالاتر از آن را در نظر گرفت. این مسئله را در بخش‌های بعدی مقاله بیشتر توضیح خواهیم داد.

خوشبختانه در سال‌های گذشته، با پیشرفت فناوری ساخت و کاهش اندازه نودهای لیتوگرافی، بهره‌وری انرژی در بسیاری از پردازنده‌ها (به‌ویژه مدل‌های میان‌رده و اقتصادی) بهبود یافته است. این موضوع در مواردی باعث کاهش مصرف انرژی و گرمای تولیدی نسبت به نسل‌های پیشین شده است. این بدان معناست که اکثر پردازنده‌های اقتصادی و میان‌رده در نسل‌های جدید با خنک‌کننده بادی CPU استاندارد، عملکرد پایداری را ارائه می‌دهند؛ مشروط بر آن که در سناریوهای سنگین مانند اورکلاکینگ یا پردازش‌های مداوم استفاده نشوند.

برای مثال، در پردازنده‌های اینتل از سری Core i3 و Core i5 در اغلب نسل‌ها (به ویژه نسل دوازدهم به بعد) یا سری جدیدتر Core Ultra 5، توان حرارتی پایه در محدود 65 تا 95 وات تعریف شده که به راحتی می‌توان با کمک کولرهای بادی میان‌رده و حتی برخی مدل‌های اقتصادی از پس آن‌ها برآمد.

در این زمینه، پردازنده‌هایی مانند Core i5 12400 ،Core i5 13400F یا Core Ultra5 225، بدون نیاز به خنک‌کننده آبی و با کولرهای بادی مطرحی نظیر SilverStone Hydrogon D120 یا AWEST GT-AV1226  (با توان خنک‌کنندگی حدود 200 وات) می‌توانند با لود بالا و بدون نگرانی برای طولانی‌مدت مورد استفاده قرار بگیرند.

در مورد پردازنده‌های AMD نیز به جمع‌بندی مشابهی می‌رسیم. مدل‌هایی مانند Ryzen 5 5600X، Ryzen 5 7600 و حتی Ryzen 7 7700 از جمله پردازنده‌هایی هستند که با کولر بادی مناسب مانند AWEST GT-AV905 یا SilverStone SST-AR12 می‌توانند در شرایط پایدار و با دمای کنترل‌شده فعالیت کنند. البته همان‌طور که گفته شد، بسیاری از این مدل‌ها با کولرهای استاک AMD Wraith عرضه شده‌اند و در صورتی که کاربر به دنبال لودهای شدید و پیوسته یا اورکلاک کردن CPU نباشد، همین خنک‌کننده‌ها نیز عملکرد مطلوبی ارائه می‌دهند.

شایان ذکر است که خنک‌کننده‌های برندهای Awest و SilverStone که توسط شرکت گسترش تجارت تابا در بازار ایران عرضه می‌شوند، از محصولات مقرون‌به‌صرفه و کارآمد برای انتخاب کولر هستند. این شرکت با ارائه گارانتی معتبر و سبد کاملی از خنک‌کننده‌های بادی و واترکولر، گزینه‌های مطمئنی را برای کاربران فراهم کرده است.

محدودیت مربوط به توان دفع حرارت ایر کولینگ برای پردازنده زمانی آغاز می‌شود که ما با پردازنده‌های رده‌بالا و گران‌قیمت‌تر بازار سروکار داشته باشیم. پردازنده‌هایی همچون سری Core i9 یا Core Ultra 9 از اینتل (مانند Core i9-14900K و Core Ultra9 288V) یا سری Ryzen 9 یا Threadrpper از AMD (مانند Ryzen Threadripper 7980X و Ryzen 9 7950X) که مصرف انرژی بسیار بالایی دارند، هنگام افزایش بار کاری، گرمای زیادی تولید کرده و ممکن است حتی از TDP رسمی اعلام شده توسط شرکت تولیدکننده نیز فراتر بروند.

پس می‌توان گفت که انتخاب نوع خنک‌کننده پردازنده در نهایت به سطح قدرت پردازشی، توان حرارتی تولیدشده و نوع کاربری سیستم بستگی دارد.

منابع معتبر با انجام تست‌های گوناگون بر روی انواع خنک‌کننده نیز این گفته‌ها را تصدیق می‌کنند. به عنوان مثال، در نمودار زیر دمای پردازنده AMD Ryzen 9 3950X (با توان حرارتی حدود ۱۹۸ وات) در حالت بیکار (Idle) و لود کامل صد درصدی، با خنک‌کننده‌های مختلف مورد بررسی وبسایت GamersNexus قرار گرفته است.

همانطور که می‌توان مشاهده کرد، برخی از خنک‌کننده‌های بادی عملکردی بسیار نزدیک به خنک‌کننده‌های مایع ۳۶۰ میلی‌متری ارائه داده‌اند. این مسئله نشان می‌دهد که در برخی از سناریوهای واقعی، انتخاب یک کولر بادی سطح بالا حتی برای رام کردن پرمصرف‌ترین و داغ‌ترین پردازنده‌های موجود کافی خواهد بود.

در نتیجه، چنانچه کاربر قصد انجام عملیات اورکلاک، اجرای پردازش‌های دائمی و سنگین یا استفاده از پردازنده‌های با توان حرارتی بالا را نداشته باشد، انتخاب یک ایرکولر متناسب با مشخصات سیستم نه‌تنها مقرون‌به‌صرفه‌تر، بلکه در بسیاری موارد کم‌صدا‌تر، بادوام‌تر و از نظر ساختاری ایمن‌تر از کولرهای مایع خواهد بود. این موضوع به‌ویژه در سیستم‌هایی با فضای محدود اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

اکنون که مشخص شد برای طیف گسترده‌ای از کاربری‌های معمول، از جمله استفاده‌های خانگی، اداری، گیمینگ نیمه‌سنگین و پردازنده‌های رده اقتصادی تا میان‌رده، استفاده از ایر کولر پردازنده گزینه بهتری نسبت به واترکولرها محسوب می‌شود، لازم است به این پرسش پاسخ دهیم که یک خنک‌کننده بادی مناسب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد.

پیش از خرید، آشنایی با معیارهای فنی و مشخصاتی که مستقیماً بر کارایی، دوام، و سازگاری کولر با سیستم تأثیر می‌گذارند، می‌تواند از بروز مشکلاتی مانند گرمای بیش از حد، ناسازگاری فیزیکی با قطعات و حتی کاهش عمر مفید سیستم جلوگیری کند. در ادامه، مهم‌ترین نکاتی که باید هنگام انتخاب یک ایرکولر مناسب در نظر گرفت را بررسی خواهیم کرد.

پیش از خرید کولر بادی به این نکات مهم توجه کنید

انتخاب یک خنک‌کننده بادی مناسب برای پردازنده، صرفاً به شهرت برند یا تعداد فن‌ها محدود نمی‌شود. هرچند بسیاری از کاربران تصور می‌کنند کولرهای بادی ساختاری ساده و مشخص دارند، اما در عمل، تفاوت عملکرد میان مدل‌های مختلف می‌تواند چشمگیر باشد. شناخت دقیق فاکتورهای تعیین‌کننده در کارایی کولر، اولین قدم برای داشتن یک سیستم خنک و پایدار است که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.

توان حرارتی (TDP)؛ فقط به عدد نامی توجه نکنید!

مهم‌ترین معیاری که باید در خرید کولر بادی به آن توجه شود، توان دفع حرارت، توان خنک‌کنندگی یا TDP خنک‌کننده است. همان‌طور که در بخش‌های قبلی اشاره شد، TDP در پردازنده‌ها به معنای توان طراحی حرارتی یا میزان حرارتی است که یک پردازنده در حالت پایه تولید می‌کند. این واژه در خنک‌کننده‌ها نیز کاربرد داشته و به توان آن‌ها برای دفع دما اطلاق می‌شود.

به عبارت ساده‌تر، TDP اعلام شده برای خنک‌کننده‌های CPU نشان می‌دهد که کولر تا چه میزان توانایی دفع گرمای تولیدشده توسط پردازنده را دارد. اگر خنک‌کننده‌ای انتخاب شود که توان دفع حرارت آن با پردازنده تناسب نداشته باشد، حتی در استفاده‌های معمولی نیز ممکن است دمای CPU از محدوده ایمن فراتر رود.

افزایش بیش از حد دمای قطعات سخت‌افزاری به‌ویژه پردازنده، نه‌تنها ریسک آسیب فیزیکی و کاهش عمر مفید آن‌ها را به دنبال دارد، بلکه می‌تواند منجر به افت شدید عملکرد سیستم، ناپایداری و حتی خاموشی ناگهانی شود.

بر همین اساس، متخصصان حوزه سخت‌افزار توصیه می‌کنند هنگام تهیه خنک‌کننده برای پردازنده به سراغ مدل‌هایی برویم که توان دفع حرارت آن‌ها حداقل 30 تا 50 درصد بالاتر از TDP اعلام شده برای CPU باشد؛ به ویژه در صورتی که قصد اجرای پردازش‌های سنگین یا استفاده طولانی‌مدت از حداکثر توان پردازنده را دارید. این نکته را حاشیه امنیت حرارتی (Thermal Headroom) می‌نامند.

برای درک بهتر این موضوع می‌توان به جدول زیر مراجعه کرد که چند نمونه پردازنده به همراه TDP اعلام شده توسط شرکت سازنده و خنک‌کننده پیشنهادی معرفی شده است:

با نگاهی دقیق‌تر به جدول نیز به یک نکته‌ی مهم می‌رسیم: بسیاری از پردازنده‌ها با TDP اسمی یکسان، در عمل رفتار حرارتی کاملاً متفاوتی خواهند داشت. همین تفاوت است که انتخاب خنک‌کننده مناسب را پیچیده‌تر و نیازمند تحلیل دقیق‌تری می‌کند.

به عبارت ساده‌تر، از این جدول می‌توان نتیجه گرفت که با وجود اعلام عدد TDP (توان طراحی حرارتی) از سوی سازنده به‌عنوان مرجع انتخاب خنک‌کننده، اما در بسیاری از پردازنده‌های رده بالا به‌ویژه محصولات اینتل، این عدد تنها به توان مصرفی در حالت «پایه» اشاره دارد و بازتاب دقیقی از گرمای تولیدشده در حالت‌های واقعی استفاده، خصوصاً تحت بارهای سنگین یا در حالت توربو نیست.

برای نمونه، پردازنده Intel Core i9-14900K دارای TDP اسمی 125 وات است؛ اما در حالت توربو که می‌تواند تا بیش از 250 وات (به گفته برخی منابع تا 300 وات) توان الکتریکی مصرف کند، حرارتی به مراتب بالاتر تولید خواهد کرد. به همین دلیل استفاده از یک کولر با توان خنک‌کنندگی بسیار بالاتر از مقدار TDP اعلام‌شده برای چنین پردازنده‌ای ضروری است.

در مقابل، پردازنده‌ای مانند Intel Core i5-12600K نیز با TDP معادل  125 وات معرفی شده است؛ اما به‌دلیل تعداد هسته کمتر و مصرف انرژی پایین‌تر (حدود 150 وات در حالت توربو)، رفتار حرارتی کنترل‌شده‌تری دارد. در نتیجه می‌توان بدون نگرانی از افزایش دمای غیر قابل کنترل، از یک خنک‌کننده بادی CPU میان‌رده و خوش‌ساخت برای آن بهره گرفت.

بر اساس آنچه گفته شد، در انتخاب خنک‌کننده، توجه به حرارت تولیدشده واقعی (نه صرفاً TDP اسمی) و بررسی گزارش‌های عملی از رفتار حرارتی پردازنده، شرطی کلیدی برای پایداری سیستم محسوب می‌شود.

ابعاد و سازگاری فیزیکی؛ مراقب برخورد و تداخل قطعات با هم باشید

از دیگر نکات مهم، بررسی ابعاد فیزیکی کولر و سازگاری آن با فضای داخلی کیس شما است. بسیاری از کولرهای قدرتمند بادی، به‌ویژه مدل‌های کلاس تاور دوگانه که به صورت عمودی بر روی CPU نصب شده و شامل چندین فن هستند، ارتفاعی بیش از ۱۵۰ میلی‌متر دارند.

در صورتی که کیس شما از فضای کافی برخوردار نباشد، نصب کولر امکان‌پذیر نخواهد بود، چرا که هیت‌سینک مانع از بسته شدن درِ کیس خواهد شد.

علاوه بر ارتفاع، توجه به فاصله خنک‌کننده از ماژول‌های رم نیز ضروری است. برخی از کولرها به دلیل طراحی هیت‌سینک یا موقعیت فن، ممکن است فضای اسلات‌های رم را محدود کنند و در صورت استفاده از ماژول‌های رم با هیت‌سینک‌های بلند یا نورپردازی RGB، امکان نصب خنک‌کننده وجود نداشته باشد.

در نظر داشته باشید که برخی خنک‌کننده‌های بادی از جمله SilverStone HYD120 به صورت نامتقارن (Asymmetrical) طراحی شده‌اند که علاوه بر در نظر گرفتن فضای مورد نیاز برای نصب رم‌های دارای هیت‌سینک بلند، به کاربر اجازه می‌دهند در صورت نیاز فن‌های نصب‌شده روی آن‌ها را جابه‌جا کند.

نوع فن، یاتاقان، نویز و طول عمر

کیفیت فن‌ها، نوع یاتاقان (بلبرینگ) و عملکرد آن‌ها در کنترل نویز نیز از عوامل تأثیرگذار در تجربه کاربری هستند. فن‌هایی با قطر بیشتر (معمولاً 12 یا 14 سانتی‌متر) و با یاتاقان‌های Fluid Dynamic Bearing یا Rifle Bearing، معمولاً عملکرد نرم‌تری دارند، نویز کمتری تولید می‌کنند و طول عمر بیشتری ارائه می‌دهند.

وجود قابلیت کنترل PWM (مدولاسیون پهنای پالس) نیز امکان تنظیم سرعت فن‌ها را متناسب با دمای پردازنده فراهم می‌کند که هم به کاهش نویز و هم به افزایش دوام فن‌ها کمک شایانی خواهد کرد.

کیفیت ساخت هیت‌سینک و هیت‌پایپ

در کنار فن، طراحی هیت‌سینک و تعداد لوله‌های انتقال حرارت (Heatpipe) نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در عملکرد کولر دارد.

خنک‌کننده‌های بادی استاندارد معمولاً بین چهار تا شش لوله انتقال حرارت با قطر 6 میلی‌متر دارند که به‌صورت مستقیم یا با استفاده از پلیت فلزی به سطح پردازنده متصل می‌شوند. هدایت مؤثر گرما از سطح درپوش یا IHS (Integrated Heat Spreader) پردازنده به پره‌های آلومینیومی هیت‌سینک، در عملکرد نهایی کولر بسیار تأثیرگذار است.

علاوه بر این، جنس پایه کولر که در برندهای شناخته شده معمولاً از جنس مس یا مس با روکش نیکل است، می‌تواند در کیفیت انتقال گرما تأثیر چشمگیر داشته باشد.

امکان نصب و نگهداری آسان

ساده بودن فرایند نصب و نگهداری خنک‌کننده نیز نباید نادیده گرفته شود. برخی کولرها به دلیل طراحی پیچیده یا عدم دسترسی راحت به براکت مادربرد، فرایند نصب دشوارتری داشته و برای افراد مبتدی دردسرساز خواهند بود.

وجود دفترچه راهنمای دقیق در بسته‌بندی یا کیت نصب ساده‌سازی شده که در برخی محصولات یافت می‌شود، تجربه نصب را به‌مراتب راحت‌تر می‌کند. همچنین طراحی ماژولار برخی خنک‌کننده‌ها که امکان جداسازی آسان فن یا جابه‌جایی آن‌ها را فراهم می‌کنند، برای مدیریت بهتر کابل‌ها یا دسترسی به قطعات دیگر بسیار مفید است.

ظاهر و نورپردازی

در نهایت به طراحی ظاهری و سیستم نورپردازی در خنک‌کننده‌های بادی می‌رسیم. هرچند این موضوع تأثیر خاصی بر روی عملکرد نهایی محصول نخواهد داشت، اما اگر زیبایی سیستم و هماهنگی نورپردازی برای کاربر اهمیت دارد، می‌توان مدل‌هایی با طراحی ظاهری زیبا و فن‌های ARGB (قابل سینک) انتخاب کرد؛ البته در نظر داشته باشید که اولویت اول در انتخاب خنک‌کننده همواره باید کارایی و سازگاری آن باشد.

با در نظر گرفتن فاکتورهای گفته شده در این بخش که از توان حرارتی تا ابعاد و کیفیت ساخت را پوشش می‌دهد، شما می‌توانید به راحتی خنک‌کننده بادی CPU مناسبی را انتخاب کنید که نه‌تنها از نظر فنی پاسخ‌گوی نیاز شما باشد، بلکه در طولانی‌مدت نیز عملکردی پایدار و بدون دردسر را برایتان به ارمغان آورد.

جمع‌بندی

با وجود تنوع گسترده در بازار خنک‌کننده‌های پردازنده، آنچه انتخاب نهایی را موفق و بهینه می‌کند، درک درست از نیاز واقعی سیستم، نوع کاربری و تناسب میان توان خنک‌کنندگی کولر و ظرفیت تولید گرمای CPU است. برخلاف تصور عمومی، کولرهای بادی نه‌تنها گزینه‌های اقتصادی‌تر هستند، بلکه در بسیاری از سناریوهای واقعی با عملکردی کاملاً قابل قبول و در مواردی حتی برابر یا بالاتر از خنک‌کننده‌های مایع اقتصادی، از سیستم محافظت می‌کنند.

امروزه به لطف بهبود طراحی خنک‌کننده‌های بادی و استفاده از فن‌های کم‌صدا و هیت‌پایپ‌های کارآمد، می‌توان برای اکثر پردازنده‌ها به‌ویژه در رده‌های پایین تا میان‌رده، با اطمینان از یک ایرکولر باکیفیت استفاده کرد. البته باید در نظر داشته باشید که انتخاب درست، تنها به توان دفع حرارت یا برند خلاصه نمی‌شود، بلکه توجه به سازگاری فیزیکی با کیس و رم، میزان نویز، دوام قطعات و سهولت نصب نیز اهمیت ویژه‌ای دارد.

برای کدام سیستم‌ها استفاده از ایر کولر پردازنده منطقی است؟

• برای پردازنده‌های میان‌رده یا اقتصادی (مثلاً Core i5 یا Ryzen 5) با این توضیح که توان کولر 50-30% بالاتر از TDP‌ پردازنده باشد.
• سیستم‌هایی که اورکلاک نمی‌شوند و تحت لود مداوم و شدید نیستند
•  برای سیستم‌ها و کیس‌های کوچک و کم‌صدا

چه پردازنده‌هایی بهتر است از ایر کولر استفاده نکنند و به سراغ واترکولر بروند؟

• پردازنده‌های رده‌بالا با TDP بالا یا مدل‌های قابل اورکلاک (مثلاً i9-14900K و Ryzen 9 7950X)
• در پروژه‌های سنگین که لود شدید و مداوم دارد (مانند رندرینگ یا گیمینگ حرفه‌ای)

در نهایت، توصیه می‌شود کاربران پیش از تصمیم‌گیری نهایی، به‌جای تکیه بر تبلیغات یا توصیه‌های عمومی، به بررسی دقیق مشخصات فنی و حرارت عملی پردازنده و مقایسه آن با ظرفیت کولر بادی مورد نظر بپردازند. این کار نه‌تنها موجب صرفه‌جویی در هزینه خواهد شد، بلکه پایداری و دوام سیستم را نیز در طول زمان تضمین می‌کند. در بسیاری از موارد، انتخاب یک خنک‌کننده بادی مناسب، راه‌حل ساده‌ای است برای مسئله‌ای که گاه بی‌جهت پیچیده شده است.

سوالات پرتکرار

در این بخش از مطلب به سوالات پرتکرار کاربران پیرامون ایر کولینگ برای پردازنده پرداخته شده است.

آیا ایر کولینگ برای اورکلاک کردن کافی است؟

بله، البته همانطور که گفته شد در صورتی این کار امکان‌پذیر خواهد بود که ایر کولر پردازنده (TDP) شما چیزی حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد بالاتر از TDP پردازنده باشد.

آیا خنک‌کننده بادی باعث کاهش صدای سیستم می‌شود؟

کیفیت فن‌ها، نوع یاتاقان (بلبرینگ) و عملکرد آن‌ها بر میزان صدا و نویز تولید شده توسط سیستم تاثیر مستقیم دارد. به عبارت ساده‌تر، صرف استفاده از یک ایر کولینگ برای پردازنده به معنای کاهش صدای سیستم نخواهد بود.

ایر کولرها برای کیس‌های کوچک مناسب‌اند؟

خنک‌کننده بادی CPU می‌تواند انتخاب مناسبی برای کیس‌های کوچک محسوب ‌شود، اما با شرط دقت در انتخاب مدل مناسب. این خنک‌کننده‌ها معمولاً فضای بیشتری نسبت به خنک‌کننده‌های مایع اشغال می‌کنند و برخی مدل‌های بزرگ‌تر ممکن است با ارتفاع محدود کیس‌های کوچک یا حتی جای RAM تداخل داشته باشند.