پژوهشگران بزرگ‌ترین مشکل و مانع گسترش کاشت ایمپلنت در بدن را حل کردند

محققان به تازگی توانسته‌اند یکی از بزرگ‌ترین مشکلات مربوط به ایمپلنت‌های کاشته شده در بدن یعنی باتری و تمام شدن شارژ آن‌ها را حل کنند. آن‌ها در تازه‌ترین دستاورد خود یک شارژر بی‌سیم توسعه داده‌اند که با بدن کاملاً سازگار بوده و زیست تخریب‌پذیر است.

پیشرفت‌های فناوری پزشکی به ما این امکان را داده که دستگاه‌های بیوالکترونیکی مانند ضربان‌ساز (پیس‌میکر) را در بدن انسان کاشت کنیم. با این حال، منابع انرژی مورد نیاز این سیستم‌ها یا در خارج از بدن قرار گرفته یا از باتری‌های کوچک‌تری استفاده می‌کنیم که در نهایت شارژشان تمام می‌شود و نیاز به تعویض دارند.

به عبارت دیگر، یکی از بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین مشکلات مربوط به ایمپلنت‌ها، مسئله شارژدهی آن‌ها است. این ابزارهای الکترونیکی قابل کاشت در بدن برای مدت کوتاهی می‌توانند از باتری استفاده کرده و پس از چند ماه یا حداکثر چند سال، نیاز به شارژ مجدد آن‌ها وجود دارد. همین مسئله باعث شده علی‌رغم پیشرفت فوق‌العاده در این زمینه شاهد استفاده از ایمپلنت‌ها به صورت گسترده نباشیم.

برای رفع این مانع بزرگ، محققان دانشگاه لانژو در چین یک شارژر بی سیم تولید کرده‌اند که می‌تواند در آینده به طور ایمن در بدن انسان کاشته شود. این شارژر همچنین زیست تخریب‌پذیر است و پس از پایان عمر خود نیازی به حذف فیزیکی یا تعویض به واسطه عمل جراحی ندارد.

اولین شارژر بی‌سیم برای ایمپلنت‌های کاشته شده در بدن

به ادعای پژوهشگران، این دستگاه با استفاده از ضربان قابل به عنوان منبع انرژی کار می‌کند. در حالی که از چنین فناوری جدید می‌توان برای تأمین انرژی مورد نیاز ضربان‌ساز یا همان پیس‌میکرها استفاده کرد، پژوهشگران متوجه شدند که از آن می‌توان برای نظارت و همچنین تحویل دارو با کمک ایمپلنت‌های کاشته شده در بدن نیز بهره‌مند شد.

به گزارش MSN، محققان دانشگاه لانژو طرح ساده‌ای را پیشنهاد کردند که نه تنها می‌تواند ذخیره انرژی بالایی داشته باشد، بلکه به اندازه کافی نرم است تا با اشکال مختلف بافت‌ها و اندام‌ها در سایر قسمت‌های بدن سازگار شود.

طراحی دستگاه شامل یک سیم پیچ از جنس منیزیم، یک شارژر و ابرخازن‌های هیبریدی روی-یون است که به عنوان ماژول‌های ذخیره انرژی کار می‌کنند. سیم پیچ منیزیم دیگری در بالای پوست در محل کاشت ایمپلنت قرار می‌گیرد که به عنوان یک سیم پیچ انتقال دهنده عمل کرده و به شارژ بی‌سیم ایمپلنت کمک می‌کند.

برای نشان دادن عملکرد این سیستم، محققان آن را روی موش‌های آلوده به تب ناشی از مخمر امتحان کردند. محققان با کمک این دستگاه یک داروی ضد التهابی برای کنترل تب موش‌ها تجویز کردند در نهایت متوجه شدند که دمای بدن موش‌های مجهز به ایمپلنت بسیار پایین‌تر از موش‌های بدون ایمپلنت است.

از آنجا که این دستگاه تا زمان قطع یا پایان منبع انرژی همچنان به کار خود ادامه می‌دهند، محققان اکنون به دنبال راهی برای کنترل و همچنین خاموش و روشن کردن آن هستند. با این وجود، این دستگاه توانسته راه را برای شارژ بی‌سیم ایمپلنت‌های نسل آینده هموار کند.