پس از مرگ چه بلایی سر توکن های رمزارز شخصی ما می‌آید؟

محل نگهداری توکن‌های رمزارز هر فرد کیف پول های الکترونیکی یا فیزیکی رمزارز هستند. در این شرایط سوال پیش آمده این است که در صورت فوت یک فرد، آیا دیگر امکان استفاده از رمزارزهای او برای وابستگان و وارثان اون وجود نخواهد داشت؟

رمزارزها به عقیده بسیاری از صاحب‌نظران حوزه‌های مالی و فناوری، آینده دنیای دارایی‌های نقدی و نوع جدید پول خواهند بود. با این فرض که در آینده به جای پول‌های فیزیکی و دارایی‌های غیردیجیتال، رمزارزها، به عنوان مال و اموال نقدی افراد شناخته شود، طبیعی است که به قوانینی نیاز خواهیم داشت که در بحث ارث، نظارت و انتقال آن به ورثه، تدابیر دقیق و کاملی اندیشیده شود.

پس از مرگ برای رمزارزهای ما چه اتفاقی می‌افتد؟

ماهیت رمزارزها به گونه‌ای است که تا به رمزهای عبور کیف‌های پول افراد دسترسی نداشته باشیم، نمی‌‎توانیم میزان و تنوع آنها را بررسی کنیم. در این شرایط اگر فرد فوت کند شرایط بسیار بدتر خواهد شد و شاید هیچ‌گاه راهکاری برای دستیابی به دارایی او و در اختیار قرار دادن آن به ورثه نباشد.

در همین زمینه حقوق‌دانان فعال در حوزه رمزارز پیشنهاد می‌کنند که دستورالعمل‌های بسیار دقیق را در وصیت‌نامه فرد قرار داده شود و هر فرد از میان سایر پیشنهادات، یک خویشاوند ارزنده را انتخاب کند تا در صورت فوت، بتوان دارایی موجود را مدیریت و به حق‌دار رساند.

این حقوق‌دانان همچنین هشدار می‌دهند که علی‌رغم اینکه فناوری رمزارز، به تازگی مورد توجه دسته بسیاری از افراد فعال دنیای فناوری قرار گرفته و سرمایه‌گذاران عادی حوزه کریپتو احتمالاً در سن و سالی هستند که شاید مرگ آنها چندان نزدیک نباشد، دلیلی وجود ندارد که برای دوره پس از مرگ آنها راهکاری برای مدیریت دارایی‌های مذکور اندیشیده نشود.

بنابر گزارش CoinTelegraph، میلیاردها دلار بیت کوین به عنوان قدیمی‌ترین و معتبرترین دارایی رمزنگاری شده، این روزها به دلیل عدم تدبیر مناسب هودلرهای آنها که حالا فوت نموده‌اند، دیگر قابل دسترسی برای هیچ فردی، حتی ورثه آنها نیستند.

برای مدیریت دارایی های رمزارزی خود پس از مرگ چه کنیم؟

خانم ایرینا هیور، از حقوق‌دانان حوزه رمزارز در همین باب مصاحبه‌ای با کوین تلگراف انجام داده اعلام نموده که بسیاری از افراد به دلیل عدم تدبیر مناسب برای این حوزه به نوعی کلید دسترسی به دارایی‌های رمزارزی خود را به گور برده‌اند و هیچ کس قادر به دسترسی به دارایی‌های رمزنگاری شده آنها نیست. این نمونه‌ها بر اهمیت بحث مدیریت دارایی‌های رمزنگاری با خانواده و گنجاندن آن‌ها در وصیت‌نامه افراد افزوده و نشان می‌دهد که چرا باید به مانند همه دارایی‌های منقول و غیر منقول، تکلیف دارایی‌های رمزنگاری شده خود را نیز پیش از مرگ مشخص کنیم.

هیور در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که بنابر آمارهای غیررسمی اکثر دارندگان رمزارزها در سنین بین 27 تا 42 سال قرار دارند و اگر از آنها بخواهید که در مورد دارایی‌های خود صحبت کنند به احتمال فراوان رمزارزها آخرین بخشی از دارایی‌ها خواهند بود که در موردشان صحبت می‌شود.

این حقوق‌دادن در بخش دیگری از صحبت‌های خود می‌گوید که این ضروری است که افراد شخصی را به عنوان امین اموال خود پس از مرگ برگزینند و روش دستیابی به محتویات کیف پول‌های رمزارز خود را به آنها بگویند.

لیام هنسی، وکیل فعال در حوزه دارایی دیجیتال نیز معتقد است که سرمایه‌گذاران رمزارز باید بدانند که “اولین گام” برای محافظت از آینده خانواده‌هایشان تهیه وصیت‌نامه است؛ اما آنها همچنین باید توجه داشته باشند که رمزارز دارایی پیچیده‌ای است. و اینکه وصیّت نامه باید شامل دستورالعمل‌های واقعاً خاصی در مورد مکان رمزنگاری و نحوه دسترسی به کلیدها باشد.

هیور «مشکلات بزرگی» را در روند به ارث بردن کریپتو مشاهده کرده است، از جمله موردی که خانواده‌ای به او مراجعه کردند و برای دسترسی به دارایی‌های رمزنگاری یکی از عزیزان متوفی درخواست کمک کردند.

کریش گوسای، وکیل دارایی‌های دیجیتال نیز در این زمینه معتقد است که به دلیل عدم درک دارایی‌های دیجیتال، اطلاع‌رسانی به ذینفعان در مورد کریپتو بسیار مهم است. اطلاع دادن به مجری وصیت نامه یا عزیزان فرد متوفی از وجود دارایی‌های رمزنگاری بسیار مهم است، اما توصیه می‌کند اطلاعات حساس ورود به سیستم یا عبارات اولیه به اشتراک گذاشته نشود چرا که انجام عینی این کار ضروری نبوده و در عوض باید راهکار دسترسی به آنها پس از مرگ با مشورت یک حقوق‌دان فعال در این حوزه مشخص گردد.